Muziekgebouw Frits Philips

Nog een mooie bijdrage van Liesbeth Kok. Zij vond in het tijdschrift “Licht op geluid” (april 2010) van het nieuwe Muziekgebouw Frits Philips in Eindhoven een artikel over de inrichting van o.a. de entree en de foyer. Hierin wordt gesproken over ‘intuïtieve oriëntatie’ waardoor bijna geen bordjes nodig zijn. Hebben de ontwerpers hier affordances-theorieën in gedachten gehad?

Op 1 oktober moet het klaar zijn. Ik ben heel erg benieuwd hoe het eruit gaat zien en hoe het gaat voelen om daar binnen te zijn.

Malkanderspiegeltje

Van Liesbeth Kok ontving ik de onderstaande anekdote met de vraag “Is dit spelen met affordance?”

Waar ik zelf nog aan dacht vanuit affordance: je verwacht vaker ook vanuit vaste patronen dat iets is zoals overal… en wordt dan verrast:
Bv in het Mondriaan museum in Amersfoort.

Je loopt de toilet in, halletje, linkermuur: wasbak, handdoek ernaast, stukje muur erboven, een spiegel, denk je….
hebben ze dat deel van de muur opengelaten en kijk je bij de herentoilet binnen. Daar dus idem dito.

Ik was er een tijdje geleden met een broer van me. We liepen tegelijk naar binnen, keken beiden in de spiegel…
Niet dus…zagen elkaar. Heel bijzonder.

Radiator als onconfortabele bank

Na een gesprek over affordances mailde Dineke Manshanden me de volgende affordance-ervaring:

Gisteravond bij de tai chi werd ik me bewust van het feit dat we de brede radiatoren onder de grote ramen in de zaal, gebruiken als zitplek voor als je even moe bent of tijdens de pauze. En dat terwijl er een heleboel stoelen in de zaal staan, maar opgestapeld, dus er een pakken kost moeite. Bovendien zit die radiator helemaal niet lekker.

Blijkbaar hoeft een affordance niet per se comfortabel te zijn!